ผู้ที่มีระยะการมองเห็นแคบตั้งแต่อายุ 13 ปี ซึ่งถือเป็นผู้มีภาวะทุพพลภาพประเภทที่ 1 หรือความพิการทางการมองเห็นผู้ที่ได้ร่วมงานกับจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยมายาวนานถึง 8 ปี คุณวีกิจเล่าให้ฟังว่า การมองเห็นของเขาเปรียบเสมือนการมองผ่านหลอดดูดน้ำที่เล็กและแคบ มองเห็นได้เฉพาะสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น โดยก่อนหน้านี้คุณวีกิจได้มีโอกาสร่วมงานกับบริษัทเอกชนก่อนที่จะสมัครงานที่จุฬาฯ แต่เพราะเขาเลือกที่จะให้โอกาสตนเองได้ลองเปลี่ยนงาน เปลี่ยนสภาพแวดล้อม และสังคมใหม่ๆ เพื่อการเติบโตทางอาชีพ จึงทำให้เขามาถึงจุดนี้ คุณวีกิจยอมรับว่า ระยะการมองเห็นที่แคบนี้ทำให้เขาต้องใช้เวลาในการทำกิจกรรมต่างๆ รวมไปถึงใช้ระยะเวลาในการทำงานที่มากกว่าคนปกติ แต่นั่นไม่ใช่อุปสรรคที่แท้จริง หากแต่เป็นการปิดกั้นโอกาสของตนเองต่างหาก เพราะการเปลี่ยนแปลงไม่ใช่เรื่องแย่เสมอไป เราต้องลองเรียนรู้สิ่งใหม่ๆอยู่เสมอเฉกเช่นคนปกติทั่วไป มากไปกว่านั้นเขาโชคดีที่มีเพื่อนร่วมงานและหัวหน้างานที่เข้าใจในข้อจำกัดนี้ และยังเปิดโอกาสให้เขาได้พิสูจน์ตนเอง ได้ใช้ความสามารถอย่างเต็มที่ในการปฏิบัติงานในฐานะบุคลากรมหาวิทยาลัยคนหนึ่งอย่างเท่าเทียม

คุณวีกิจทิ้งท้ายฝากถึงผู้พิการท่านอื่นๆ ว่า โอกาสมีอยู่ทุกที่ หมั่นสำรวจหาสิ่งที่เราชอบ แล้วหมั่นฝึกฝนสิ่งนั้น จนเกิดเป็นความสามารถและความชำนาญ เมื่อนั้นเราย่อมเป็นที่ต้องการของตลาดแรงงานเช่นเดียวกัน ส่วนตัวเขาเอง แม้ในอนาคตอาจจะมีโอกาสที่จะมองไม่เห็น 100%เนื่องจากระยะการมองเห็นที่แคบลง แต่สิ่งหนึ่งที่เขายังคงจะทำเหมือนเดิม นั่นคือ การไม่หยุดที่จะเรียนรู้ และแสวงหาโอกาสใหม่ๆ ให้ตนเองอยู่เสมอ สุดท้ายนี้ “ไม่ว่าระยะการมองเห็นจะแคบเพียงใด แต่มุมมองและวิสัยทัศน์ต้องกว้างให้มากที่สุด”