ซึ่งหากพิจารณาเปรียบเทียบอัตราค่าจ้างขั้นต่ำของกรุงเทพฯ และอัตราค่าจ้างขั้นเริ่มต้นของจุฬาฯ จะพบว่า จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จ้างบุคลากรด้วยค่าจ้างที่มากกว่าค่าจ้างขั้นต่ำเกือบ  2  เท่า   แสดงให้เห็นว่า  มหาวิทยาลัยไม่เพียงแต่จ้างบุคลากรด้วยค่าจ้างที่   ‘พ้น’   จากค่าจ้างขั้นต่ำเท่านั้น ทว่ายังคำนึงถึงค่าครองชีพของบุคลากรในการใช้ชีวิตอยู่ในพื้นที่ใจกลางเมือง  จึงมีการจ้างพนักงานด้วยค่าจ้างที่สูงกว่าค่าจ้างขั้นต่ำในระดับที่ ‘เหมาะสมและเพียงพอ’  เพื่อให้บุคลากรมีคุณภาพชีวิตและความเป็นอยู่ที่ดี นอกจากนี้มหาวิทยาลัยยังได้จัดสวัสดิการต่าง ๆ สำหรับบุคลากรในรูปแบบที่หลายหลาย และครอบคลุมต่อการดำรงชีพ ทั้งด้านสุขภาพ ด้านการเงิน การศึกษา ที่พัก และด้านอื่น ๆ อย่างเหมาะสม เพื่อสนับสนุนการปฏิบัติงานของบุคลากรของมหาวิทยาลัย

ทั้งนี้    การจ่ายอัตราค่าจ้างหรือสวัสดิการนั้น    เป็นไปตามระเบียบจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย    ว่าด้วยเกณฑ์และอัตราการจ่ายเงินเดือนและเงินประจำตำแหน่งพนักงานมหาวิทยาลัย กำหนดให้การพิจารณาเงินเดือนแรกบรรจุพิจารณาจากปัจจุบันต่าง  ๆ  เช่น  คุณวุฒิ  ทักษะ  ความรู้ความสามารถ  ประสบการณ์ในการทำงานที่เกี่ยวข้องกับตำแหน่งที่บรรจุและแต่งตั้ง สาขาความขาดแคลน และความต้องการของตลาดแรงงาน โดยไม่นำเรื่อง  เชื้อชาติ ศาสนา อายุ หรือความแตกต่างทางเพศ  มาเป็นตัวกำหนดในการพิจารณา ซึ่งเป็นไปตามนโยบายความเท่าเทียมด้านการบริหารทรัพยากรมนุษย์  ซึ่งมหาวิทยาลัยมีค่าเฉลี่ยช่องว่างรายได้ระหว่างเพศ ดังนี้